12 dicembre 2008

Verona..

Poesia par Verona

Verona:
boca che ride
tra 'l monte e la pianura,
primadòna sicura
da la vosse che no stona mai.

Verona:
un "si" da sposa
ai brassi verdi de l'Adese
che i palpa,
i la caressa,
che streta i se la tien.

Verona
de San Zen
vescovo pescador
de anime e de trote,
moro de pèle,
amigo dei pitòchi:
pàr che 'l li varda ancora
co l'òcio tondo de la so ciesa,
largo,
maraveià.

Verona
de la Bra:
che l'è 'n anel da festa
co l'Arena par brilante.

Verona
de Piassa Dante,
calda,
sentà,
nemiga de la prèssia,
la gà in corpo Venessia
ma in l'anima Cangrande.

Verona
che se spande
nei colori de Piassa Erbe,
maridando in beléssa
i toni grisi dei palassi veci
col verde dei radeci,
el gialo de la suca,
el rosso de le fraghe.
E quela Costa picà via
l'è na virgola de poesia
veronese balénga,
sempre viva.

Verona
de Sotoriva
coi pòrteghi che itien in coparèla
na rosària de secoli
che ga i caroi
ma che l'è sempre fresca,
che l'è de piera
e mai no la ghe pesa.

Verona de la cesa:
el Vescovado,
el Domo,
che mete in sudissiòn
tute intorno le case
che le pàr pensierose
e le tase,
e le prega.

Verona
de la Carega
che pàra via i pensieri:
la canta,
la sganàssa,
la dise tuto co na parolassa
vècia, nostrana e mata.

Verona stefanata
che vive da pitòca el sogno lustro
de na pignata d'oro.
E la strùssia ma l'è contenta
e l'alegria e la passiènsa
mai no ghe cala.

Verona
de l'amor:
da Giulieta e Romeo
ai basi a scotadéo
longo l'Adese
quando vien sera.

Verona
cusiniera:
le paparèle,
i gnochi,
bigoli co la renga
la bona pastissada,
el dìndio,
la pearàda,
polenta coi osèi,
le tripe,
el minestron.

Verona
del vin bon
che l'è paron de casa
de le mile ostarie:
in piassa o in fondo ai vicoli,
nete o sporche,
bele o brute,
ma gh'è nel cor de tute
na parola che la fa sponsàr la vita.

Verona:
boca che ride
tra 'l monte e la pianura
primadòna sicura
da la vosse che no stona mai.

3 commenti:

spiedo ha detto...

Che bella questa ode a Verona, bravo Baffo!

BOB ha detto...

Va recitata in lingua...

Unknown ha detto...

Se la leggo a mente riesco a recuperare l'antico idoma dei nonni veneti, grazie Andrea.